Su contu de sa naschida divina a sos tempos delleddianos
Sa bidda cheriat una perra de mundu deleddianu? Bene meda, e una perra de mundu deleddianu Maria Lai nos at ammaniau, deo peroe pesso de biere su chi atteros non cheren biere
di Franco Stefano Ruiu
Maria Lai, Andando via. Omaggio a Grazia Deledda (photo by Distretto Culturale del Nuorese)
4' di lettura
7 Gennaio 2024

E duncas, cad’annu est semper pejus. Diat parrere chi cadaunu appat cosa ‘e narrere a su presepiu. A chie lu cheret goi, a chie lu cheret gai e chie non bi lu cheret pro nudda. Pro parte mea in dommo “los appo fattos”, annaghendend’unu cad’annu, e nemmos m’at nau cosa, e mi nd’affutto. Fatt’istat chi in Nugoro, bidda de cultura, dae medas annos bi suzzedit cosa, antzis non bi suzzedit nudda, e a lu contare, non isco galu si podet iscappare su risu o su prantu. Peri occannu, abbisumeu, a cosas fattas, a unu presepiu chi b’amus, e de gabbale puru, non bi l’amus dau cara, e non b’at appiu nemmos chi nos at nau de li dare, o de non de li dare. Est comente chi siat in cue ca b’at loccu, ma b’est de badas, ca sa bidda non bi l’ischit de l’aere. 

Gai torran sos contos! E duncas a Maria Lai, s’artista ozastrina chi su mundu nos at invidiau e non invidiat, a tempus suo, sa bidda de Nugoro l’ajat pediu de contipizare una faina, accurzu a sa cresiedda de sa Solidae, pro nanchi contare, a manera sua, una perra de su mundu de Grassia Deledda. Issa jà l’at fatta cussa perra de mundu, nemmos, peroe, chi b’appat bidu cussu chi, in beridade, cussa faina cheret contare abberu, semper’abbisumeu. Una borta, a cussa manera de contare, nois li navamus chi fit a contare in suspu, narrere chene narrere “e nende”, e fimus peri mastros. A dolu mannu m’est parende, peroe, chi cussa manera de contare e ascurtare nche l’amus dispazzada. 

Sa bidda cheriat una perra de mundu deleddianu? Bene meda, e una perra de mundu deleddianu Maria Lai nos at ammaniau, deo peroe, su mai cuntentu, pesso de biere su chi atteros non cheren biere, e mi pranghet su coro. Cuss’ustrina de gabbale, sichit a essere su chi non est, ca est unu presepe, chi amus e chi non ischimus de non aere, e torro a narrere abbisumeu. Possibile chi unu cristianu, arribbande a cussu pissiadorju, ca pissidiadorju est e peri atteru, non resessat a biere una “istella cometa”? Dazelia un’ocrada comente si toccat a cussa chi diat parrere un’inferriada, una gresura. Dazeli cara comente si toccat. Sichinde arribbaes a un’aggorru, pren‘e figuras e de crapittas (sas crapittas de Maria Lai). Pro comente la bio deo, paret chi tottus sian andande pro accattar’a calicunu. Sun tottus bestios a sa rustica, a sa manera de su mundu deleddianu, e sun in mesu a iscritturas chi non bi si leghen, ma chi carchi cosa pesso chi cherrjan narrere. Iscrittura sacras o contos de Grassiedda? Bae e pisca! Pro mene sun ambas duas in una ebbia: su contu de sa naschida divina a sos tempos deleddianos. 

In mesu a cussas figuras ispartinadas: mama, babbu e fizu, retrattaos comente mentzus non benit bene: unu presepe, belle chi non paret. Cantu dia cherrere chi carchi mastru/a jucat sos pitzinnos de s’iscola sua a chircare ismulatta in cussos trettos e, chirca ca ti chirco, lis pedat de pompiare su chi b’est a furriu. Deo naro chi, si resessin a ponner’a banda telefoneddos e rajos cantu b’at, cussa creaturas innossentes bi dian ponnere pacu tempus pro s’abbizare chi sun in mesu a unu presepiu, semper chi in su mentras, sos abbistos paris chin sos mussingallones, non che los appan remonios a banda, sos presepios, pro nanchi non dare anneu a s’istranzia, chin custos usos. Deo la pesso gai e bollu conto.

Salamitra

Condividi
Titolo del podcast in esecuzione
-:--
-:--